Spangen in Rotterdam

Beleid gemeente Rotterdam
De taalachterstand onder Rotterdamse schoolkinderen is groot. Kinderen communiceren natuurlijk volop, maar hun woordenschat is vaak beperkt. Daardoor zijn ze ook niet in staat om alle mogelijkheden van de taal uit te buiten. Taalarmoede levert niet alleen leerachterstand op, maar beperkt kinderen ook in hun contacten. Taal is een enorm handig gereedschap, dat thuishoort in de gereedschapskist van elk kind.

De gemeente Rotterdam, heeft het terugdringen van de taalachterstand onder schoolkinderen tot prioriteit verheven, samen met veel sporten en bewegen.

Maar wat is daarvan te zien op straat? Of in de speeltuin? Nodigt het beleid van Rotterdam echt kinderen uit taal te gebruiken? Of was het alleen een papieren intentie?

Als je op straat kijkt, dan staan voor een kind alle teksten op ‘nekkramphoogte’ en bovendien zijn deze teksten niet echt voor kinderen bestemd. Ook dagen de speeltuinen niet echt uit om te bewegen. Laat staan dat je er iets van leert. En heel vaak zijn ze alleen bestemd voor jonge en niet voor de schoolgaande en/of oudere kinderen, terwijl die nu juist zoveel op straat zijn.

Mijn doel met deze Taaltuin is taal, bewegen en spelen met elkaar te verbinden voor een grotere groep kinderen en hun ouders.